Het blijkt dat er op 8 november 2022 een maansverduistering is en dat die heel goed waar te nemen is in Khong Chiam. Toevallig zijn wij op 8 november aangekomen in Khong Chiam en tijdens de wandeling in de avond, om te gaan eten, kwamen we erachter dat op 8 november het ook Loi Krathong is. Een bijzonder dag voor de Thai.
De laatste week van oktober en de eerste 3 weken van november vormen de twaalfde maan-maand. In het Thais duan sipsong genaamd. Deze tijd van het jaar is het ‘na naam’, hoogwaterseizoen. In deze tijd zijn er vaak overstromingen in vele delen van Thailand, zoals wij zelf hebben kunnen waarnemen.
Op de dag van de volle maan van de 12e maan-maand, dit jaar dus op 8 november, wordt het Loi Krathong festival gevierd in Thailand en buurlanden. ‘Loi’ betekent letterlijk laten drijven, en een ‘Krathong’ is een vaartuigje van verscheidene materialen in de vorm van een lotusbloem. Dit vaartuigje bevat normaal gesproken een kaars, 3 wierook staafjes, bloemen en enkele muntjes (bij voorkeur 9, omdat de Thai geloven dat dit getal geluk brengt).
In Khong Chiam was er een hele markt waar je die vaartuigjes kon kopen; de een nog mooier dan de ander. Daarnaast was er volop eten te koop. De mensen gingen in grote getallen naar de rivier (hiervoor was speciaal een pad met verlichting uitgezet) om hun ‘Krathong’ te laten drijven.
De avond ervoor hadden we nog gegeten op de avondmarkt in Ubon Ratchathani, dat naast het grote park ligt. Dat park wordt vooral gebruikt in de avond voor hardlopen en een soort fitness danslessen.
Na Khong Chiam zijn we doorgefietst naar de grens. Daar bleek een visum inmiddels veertig US dollar te zijn en tot onze verbazing moesten we ook onze fiets inklaren en uiteraard moesten we daarvoor betalen. Het zal ze niet echt om het geld te doen zijn (€2,50 voor twee fietsen).
De pinautomaat bij de grens deed het niet, dus we moesten zonder de lokale valuta op pad, voor de vijfenveertig kilometer naar Pakse. Onderweg konden we wel geld wisselen bij een tankstation. We konden daar gelukkig ook eten. Een verder soepel ritje bracht ons in Pakse waar we een goede deal kregen bij het Pakse hotel. Annette kwam erachter dat onderhandelen vanachter een mondkapje haar beter afgaat dan zonder mondkapje 😀.
Na twee rustdagen in Pakse gaan we morgen het Bolaven plateau weer op. Dat is een pittige rit van ongeveer 50 kilometer naar een hoogte van bijna 1500 meter. Daar zal het iets minder warm zijn dan Pakse. het is hier nu behoorlijk warm; warmer dan normaal.
Nog geen reacties.