Inmiddels zitten we in Châu Doc, de laatste grote plaats voordat we morgen de grens overgaan naar Cambodja. Fietsen in de Mekong delta laat vooral veel water en boten zien.
Tijdens het fietsen valt op dat veel arbeid met de hand gaat. Als er een huis wordt gebouwd, maken ze eerst de bewapening van het beton met de hand, vervolgens timmeren ze de bekisting en leggen de bewapening er in en gieten het beton erin. Na de droogtijd hebben ze dan de betonnen palen waarmee ze een huis bouwen. Paal voor paal bouwen ze het huis op en storten de vloeren erin met veel ‘stempels’.
Het elektriciteitsnet is ook redelijk simpel. Een hele bos draden door de stad naar een centrale.
Wat ook opvalt, is dat er uiterlijk gezien weinig ongelijkheid te zien is. In het westen zie we mensen die in hele dure pakken lopen tot de zwerver in lompen en alles wat daar tussen zit. Kortom kleding als middel om je te onderscheiden. Hier in Vietnam is iedereen min of meer hetzelfde gekleed. Ze eten vaak samen bij de stalletjes en halen hun boodschappen op de markt.
Het voelt ook meer als een gemeenschap die samen de maatschappelijke infrastructuur vorm geven, in plaats van alles bij de overheid te leggen.
Het verkeer is op een bepaalde manier ook fascinerend. Alles loopt door elkaar, brommers schieten zo maar de weg op, mensen steken zomaar over en toch zie je geen agressie en nauwelijks ongelukken. Niet boos worden is een cultuuraspect in Azië; het is gewoon ‘not done ‘
Morgen maar eens kijken hoe ze het in Cambodja voor elkaar hebben. Een nieuw land met weer andere gewoonten en weer ander eten. We hebben er zin in.
Nog geen reacties.