Op weg naar Hanoi, de stad van verschillende werelden

De weg naar Hanoi ging door leuke dorpjes met houtzagerijen en langs veel rijstvelden. Gedurende de laatste dagen van de Tet-viering zaten we in Ninh Binh. Een wat grotere plaats midden in een gebied met kalkrotsen. We hebben een paar dagen gezeten in een goed hotel, met op loopafstand een goed restaurant.

Bij Ninh Binh is een groot tempelcomplex dat bezocht wordt door heel veel Vietnamezen; zeker op de laatste dag van de Tet-viering…

Ninh Binh heeft meer toeristische attracties. Je kunt er bijvoorbeeld met bootjes door het Karstgebergte en je kunt een berg op voor het uitzicht. De bootjes zijn we niet in geweest, maar de berg zijn we wel opgelopen. Het toerisme leidt tot een uitwassen die je in Nederland niet ziet. Overal worden guesthouses en restaurants gebouwd waar mensen langs de kant van de weg staan om jou naar binnen te dirigeren. Dan besef je ook veel beter het nut van bestemmingsplannen en andere sturende maatregelen.

De bootjes worden geroeid door dames. Zij bezitten de boten in een soort coöperatie en verdienen hier een bescheiden inkomen mee.

Een stadje later kan je ook weer met bootjes naar een tempel. Het hele dorp leeft daarvan. Daar hadden we nog we vreemde ervaring met het hotel. We gingen naar het hotel dat in het route boekje beschreven stond. De eigenaresse zag ons al aankomen en riep ons naar binnen. De dochter kwam naar ons toe en vertelde ons dat de grootouders bij hun logeerde. Dus Annette vroeg met enige verbazing of het hotel vol was. Nee dat was niet het geval. Dus Annette ging mee een kamer bekijken. Toen vertelde ze ons dat de kamer bijna twee keer zo duur was, omdat er een festival was. Ik dacht eerst dat ze Tet bedoelde, maar het was een ander festival dat van 6 januari tot 29 maart duurde. Ik zei, nadat ik uiteraard wat had tegengesputterd, dat we dat door zouden geven aan AWOL (van het routeboekje) en dat ik niet had verwacht dat het zo duur zou zijn.

Intussen waren we gaan lunchen bij hetzelfde hotel. Tijdens de lunch kwam de dochter vertellen dat we de kamer voor het normale bedrag kregen. Het idee dat ze de “vaste” aanloop van fietsers zouden gaan mislopen was waarschijnlijk de reden dat ze teruggingen naar de normale prijs. Achteraf waren wij ook de enige gasten.

Vervolgens zijn we verder gegaan naar Hanoi, waar we een paar rustdagen hadden gepland. Het is een stad waarin veel werelden door elkaar heen lopen. We zaten in het centrum waar de meeste toeristen zitten, maar waar ook het gewone leven letterlijk op straat plaatsvindt.

We zijn een in Hanoi naar het vrouwenmuseum geweest waar we leerden dat veel vrouwen uit de dorpen naar Hanoi komen om geld te verdien om hun kinderen naar school te laten gaan. Ze verkopen veelal groente en bloemen en gaan om de 10/12 dagen even naar huis. In Hanoi delen ze een kamer met meerdere andere vrouwen. Ze verdienen dan 6 tot 8 euro per dag.

We zijn nog bij het mausoleum van Ho Chi Minh geweest, maar dat was helaas gesloten. Hij ligt daar zelf, geheel gebalsemd. Elk jaar gaat hij even naar Rusland voor onderhoud.

Verder hebben we verschillende kopjes koffie en Vietnamese gerechten geprobeerd. Allemaal erg lekker. Met name de “egg koffie” was erg lekker. Daar wordt eierdooier geklopt met gecondenseerde melk in de koffie gedaan. Het wordt meer een toetje dan een kop koffie.

u

Inmiddels zijn we de bergen in gegaan, met een omweg richting China…