Eergisteren hadden we zo’n dag waarop het niet mee zat. De weg waarlangs we moesten fietsen was erg druk en lelijk. Annette had al niet zoveel lucht omdat ze nog herstellende is van het koutje, dus al die uitlaatgassen deden daar geen goed aan. Daarbovenop was het erg warm en het hotel waar we aankwamen had echt z’n beste tijd ver achter zich liggen. Dat zijn dan van die momenten waarop je jezelf de vraag stelt: “waarom zijn we ook alweer hier?”.
De dag erop hebben we op aanraden van het routeboekje ons 40 km laten verplaatsen met een pick-up omdat die 40 km weer erg druk waren. Dit bleek een prima idee. De plek waar de pick-up ons afzetten was een uitgebreid benzinestation met een op Starbucks geïnspireerde koffietent, waar we de dag begonnen met een heerlijke kop koffie. De Seven Eleven had alle noodzakelijke mondvoorraad voor de dag die voor ons lag. Een lekker begin. Onderweg wel even uitkijken voor overstekende olifanten…
Het bleek een prachtige fietsdag te worden langs rubberplantages, suikerrietvelden en boomgaarden met papaya’s . We passeerden een aantal dammen met waterreservoirs en fietsten over heerlijk rustige weggetjes om aan te komen bij een prima hotel met zwembad en restaurant. We wisten weer waarom we hier aan het fietsen zijn.
In het grotere plaatje is deze letterlijke reis een intermezzo tussen wat was en wat gaat komen. Wat er zich gaat ontvouwen weten we niet, maar ervaring heeft geleerd dat na een grote reis er altijd dingen veranderen. We gaan het zien.
Tot die tijd is het leven simpel: “eat, bike, sleep”. Het geeft voldoende tijd om de afgelopen periode te laten bezinken en zo af en toe de gedachten te laten gaan over wat voor ons ligt.
Nice to follow along on your journey. Thanks for sharing. Looking forward to your next post, especially as it translates it into English automatically for me. 🙂