Het boeken van de vlucht ging redelijk soepel, alleen de fietsen konden niet meteen geconfirmeerd worden. Dus de volgende dag weer naar Vietnam Air toe en toen bleek dat we niet alleen extra voor de fiets moesten betalen, maar ook voor extra bagage. Beetje dubbelop dus.
De dozen hadden we op maat laten maken bij een kartonwinkel en op de markt hadden we band gekocht die we als een soort net om de dozen heen konden doen zodat je de dozen makkelijk kon pakken. Het heeft de vlucht uitstekend overleefd.
We zijn naar Vientiane gevlogen omdat we nog een paar miljoen Kip hadden. Het oorspronkelijke plan was om bij Dien Bien Phu de grens over te gaan en dan hadden we voor een paar dagen geld nodig omdat in Laos lang niet overal ATM’s zijn. Het onhandige met geld uit Laos is dat het niets waard is buiten Laos, je kan het alleen in Laos wisselen voor andere valuta. Dus vlogen we naar Vientiane, daar kan je het geld prima wisselen en zo de brug met Thailand over fietsen. Bovendien zijn we erg gecharmeerd van Vientiane dus het was geen straf.
De grens over had wat meer voeten in aarde. We stonden twee keer in een verkeerde rij, waardoor het allemaal onnodig lang duurde. Uiteindelijk kregen we wel weer een visum voor 45 dagen.
We zaten op het juiste moment in Nong Khai om de bloemenzee te zien in een meer op 16 km fietsen. Het is schitterend om te zien. Met een bootje kan je meer op om het van nog dichterbij te zien.
We volgen een deel van de route van vorig jaar en zoeken nieuwe stukken. Voordeel is dat je de goede koffieplekken nog weet te zitten.
Fietsend langs de Mekong kwamen we ook weer in Chiang Khan. Nu was het een stuk drukker dan vorig jaar. Dit is een plaats waar veel Thai heen gaan; met name voor de nightmarket. Het is wel gezellig, maar ook wel druk. We zijn de volgende dag weer doorgegaan, nu naar Loei. Een nieuwe route voor ons, en dat bleek een prima keuze te zijn.
Onderweg kwamen we een Frans/Marokkaanse vrouw tegen die net met pensioen was en ook een paar maanden in Azië aan het fietsen was. Ze had alles bij zich; kookspullen, tent enz. Ze had het erg naar haar zin. Een beetje zelfde levensfilosofie als wij, dus we hebben ruim een uur met haar gesproken in een mengelmoes van Engels en Frans. Inspirerende vrouw. Ze schreef niets en had geen blog, maar ze had wel een drone bij zich.
De weg is prachtig. Een beetje door de bergen, waardoor er veel verschillende vegetatie is. Het klimaat in de bergen leent zich ook goed voor het kweken van planten. We kwamen dan ook veel tuincentra tegen met prachtige bloemen.
We kwamen weer uit in Dan Sai, waar elk jaar een feest wordt gevierd met grote maskers. Inmiddels is dat een attractie geworden en staan de beelden en maskers verspreid door de stad.
Op het stuk naar Uttaradit ligt een uitgebreid gebied met rijstvelden. Het blijft erg mooi om te zien, maar lastig om in een foto te vangen. Het heeft ook iets rustgevends om doorheen te fietsen.
In Phrae zijn we een paar dagen blijven hangen, omdat het zo heerlijk rustige stad is. Het hotel dat we daar hadden was erg goed, dus dat hielp ook. Alles is in de buurt en we waren wel toe aan een paar dagen rust.
Nog geen reacties.